Sunday, February 01, 2009

pengalaman mula2 di universiti..

dunia dan alam universiti ni sangat asing bagi aku.. masa mula2 aku jejak kan kaki aku kt UiTM Segamat, Johor ni aku rasa tempat ni pelik sangat dh la dalam hutan.. perjalanan dari tangkak-segamat memang sangat pening.. aku benci sangat nk datang sini.. sepanjang perjalanan aku diam je.. mak, abah, & nenek aku lah orang paling happy skali.. yela aku la satu2nye anak cucu yang dapat sambung masuk universiti.. bukan xde sepupu atau adik beradik aku yang dapat sambung blaja, ade.. cume sume masuk kolej swasta berbayar.. asal ade duit dapat la sambung blaja kat situ.. aku lak tercampak kt universiti kerajaan ni.. kire mak abah aku bangga la dgn aku la ni...



aku pn heran la cmne aku leh terpilih untuk sambung blaja kt sini.. result spm aku xde la bgs sgt pn..setakat 3A jerr.. ms aku dapat surat tawaran universiti ni, aku sebenarnye xnk pegi tp.. mak abh aku paksa.. ms tu aku rasa cm nk lari umah je bila mak abah suruh aku smbung blaja.. yelah masa tu kn aku ade duit.. keje sambilan pas spm dengan bf lak tu.. mesti la aku rasa sedih nak berjauhan..



kerana terpaksa, aku smbung la blaja kt UiTM Segamat.. lepas daftar aku cari la bilik untuk letak barang2 aku yang banyak gile ni.. barang aku yang banyak ni rasa cam dah xnk balik umah jer.. sume ni mak la yang suruh bawa.. dah la dapat kolej baiduri, tempat yang agak usang dan buruk.. tingkat 3 lak tu.. hish rasa lagi nyampah aku duk sini..



pas mak abah balik tinggal aku sorang2 kt sini.. sedih je.. leh ke aku hidup kt sini.. sampai hati mak abah suruh aku blaja jauh2 dh la aku sorang je anak perempuan dorang.. xpe2 nanti xde sape tolong mak masak baru tau.. biar lah aku duk jauh2 biar dorang rindu kat aku..



aku xpernah duk asrama.. jadi aku xpandai nk uruskan diri bila sorang2 ni.. kt sini aku dapat ramai kawan tapi aku xde hati pn nk kawan dengan dorang ni.. hati aku masih kt umah lagi.. aku paling xsuka waktu mms.. xsuka aktiviti, fasilitator, & sume lagi..cara dorang layan tu cam kite ni budak2, kite ni ni ikut je cam badak..



bila lame2 aku duk fikir sendiri.. aku rasa hidup aku ni memang dah ditakdirkan di sini.. untuk sambung belajar dan kenal ramai kawan2 aku di sini..

No comments:

Post a Comment